Health and the Economy: Measles, ASEM, and the Elections

By uczipm0, on 24 April 2016

The following blog post speaks to current public dissatisfaction and critique. This critique points to the sense many people feel that the current economic climate is very dire and is having a real impact on day-to-day life. Access to health care is increasingly economically restrictive as money is being spent on the beautification of the city for the up-coming Asia-Europe Meeting (ASEM); there is talk of election promises rather than focusing on doing things now; and there are shows of bravado police politics while not protecting the health of society’s most vulnerable citizens. This news article by journalist Kh. Uyanga captures well the way many feel the economy and politics is spiraling away from the everyday concerns of individuals. A version of the following post appeared in an online blog called UBLife. Kh Uyunga has kindly written a more comprehensive version for this post.

By Kh. Uyanga, on 19 April 2016

Translation: Sh. Nomindari

‘Screw Battulga, ASEM, & the Elections! Aren’t they less sorrowful than the tears of a mother who lost her baby to measles, aren’t they less worthy than human life?!’ A young woman tweeted this post recently on twitter. Her post hit me right away. It summed up perfectly what I was thinking; I keep noticing on social network sites the mounting infant mortalities caused by measles and was thinking to voice it to the government who cares nothing about it. Since I ran into this bitter post written by one mother on “the mothers’ group” on Facebook last week, her words remained stuck in my throat, leaving me unable to speak them outloud.

‘I am giving away these 102 diapers that I have left for my baby’, the young mother’s tearful words go on…This woman lost her baby to measles. A haunting fear for mothers, measles has become a taboo word now. It was hard to even read the post that mother wrote. Nobody can feel what that mother feels. Who could believe that she lost her baby? The baby who was sleeping serenely in the arms of his mom just a couple of days ago, who was shining with the laughter he has just learnt, who couldn’t even drink enough of his mom’s milk. A strong sense of desperation due to the economic and political climate in Mongolia dominates her post, even though she doesn’t want to blame the government. According to her, the rooms of the National Centre for the Studies of Infectious Diseases (NCSID) were full to the brim, making them resemble the field sites of a conflict zone or refugee camps.

Although officials affirm that the health budget of 86 billion tögrögs has been increased by 13 billion tögrögs compared to last year, in reality, the majority of patients complain about the paucity of medical conditions due to the economic crisis. There is an inevitable need to get medical treatments from abroad for the Intensive Treatment Department of the NCSID that works on emergency cases. The sole hope for saving the infants struggling against death is an immunostimulant vaccination called ‘Globulin’. But this vaccination is very rare these days. Some parents even had to buy it with 200 thousand to 300 thousand tögrögs from the street peddlers [a value of about USD$100-150]. This amounts to half a monthly wage for the average Mongolian. Due to this cost, many parents are unable to buy the vaccination.

Sign reads, MEASLES.  Photo courtesy of UBLife: http://www.ub.life/society/11/211

Hiding behind their status as a ‘special entity’, the NCSID doesn’t give any official statistics related to the spread of measles and the issue remains closed to the mass media. But when you go through the first quarter report on the socio-economic situation of Mongolia by the National Statistics and Registration Office, you’ll face some disturbing figures.

At a national level, as of the first quarter of 2016, infant mortality reached 427, with an increase of 33%, or 106 deaths compared to the same period of last year. And child mortality has risen to 491, an increase of 32,3%, or 120 deaths compared to the same period of 2015. Now let’s take a look at the situation only for March from this statistics. For the last month, 183 infants died, indicating a rise of 67,9%; 204 children under 5 year-old lost their lives, pointing out an increase of 63,2% compared to the same period last year. That would indicate an increase of morbidity of 60-70%…

The statistics do not mention the reason for the sudden and drastic increase of infant mortality. However, it is written in black on white, indicating the raise of the patients with infectious diseases to 25,355 people, being multiplied with 2,8 points, including the 15,540 patients of measles. As the mortality of non-infectious diseases doesn’t increase with such speed, one can only deduct that the main reason for infant mortalities increasing at such speed is due to measles.

This is the situation. But I wonder if there is someone who cares about it in the government? Since the health sector is ‘abandoned’, no one talks about the situation. In fact, it appears to me that for the government, it is more important to figure out a way for them to sustain their quarrels and raise funds for the election, rather than find a solution to eradicate the disease that is causing the death of babies.

Let me not ask for the protection of human life from the Health Minister Ts. Oyuunbaatar, who has held the position for six months. Let me ask a question on behalf of the mothers who are suffering from anxiety and fear: it’s been over a year since the measles outbreak, if you can’t stop it, why can’t you at least control it? Why?

Эрүүл мэнд ба эдийн засаг: Улаан бурхан, АСЕМ, ба сонгууль

By uczipm0, on 24 April 2016

Дараах нийтлэл өнөөдөр Монголын ард олны дунд буй бухимдал, шүүмжлэлийн талаар авч үзнэ. Эдийн засгийн өнөөгийн уур амьсгал ямархуу хурцадмал байгааг болон энэ нь өдөр тутмын амьдралд хэрхэн нөлөөлж байгааг олон хүн яаж бодитоор мэдэрч буйг уг шүүмжлэл авч хөндсөн байна. Ирж буй АСЕМ-ийн уулзалтад зориулж хотын өнгө үзэмжийг сайжруулахад мөнгө үрж байгаа хэрнээ эрүүл мэндийн салбарын төсөвт таналт хийж, одоо бодит зүйл бүтээхэд анхаарахын оронд сонгуулийн амлалт хийж, нийгмийн хамгийн эмзэг хүн амын давхаргынхаа эрүүл мэндийг хамгаалахгүй хэрнээ баатарлаг дүр эсгэсэн улс төрийн шоу хийж байгаа нь Монголын бодит байдал юм. Улс төр, эдийн засаг иргэдийн өдөр тутмын амьдралын асуудлаас алсран холдож буйг хүмүүс хэрхэн мэдэрч байгааг энэхүү өгүүлэл сайн гаргаж чаджээ. Тус өгүүллийн нэг хувилбар UBLife нэртэй цахим сэтгүүлд нийтлэгдсэн ба зохиогч Х. Уянга манай блогт зориулан илүү дэлгэрнгүй хувилбар бэлдэж өгсөн болно.

Х. Уянга,  2016 оны 4 сарын 19 

“Юуны чинь Баттулга, АСЕМ, сонгууль. Улаанбурхан өвчнөөр үрээ алдсан эхийн нулимснаас илүү харамсалтай, хүний аминаас илүү үнэтэй юм уу тэр чинь”. Танихгүй залуу ийн жиргэж. Улаанбурхан өвчнөөр бяцхан үрс эндэж байгаа тухай олон нийтийн сүлжээнээс ойр ойрхон харж, энэ талаар санаа тавихгүй байгаа төр засагт хүргэхсэн гэж гэж бодоод байсан санааг минь яг оноод хэлчихсэн болохоор түүний үг сэтгэлд ойр туссан хэрэг. Өнгөрсөн долоо хоногт фэйсбүүк дэх ээжүүдийн бүлгэмд нэгэн ээжийн бичсэн сэтгэл шимшрүүлсэн нийтлэлийг санаандгүй олж үзсэнээс хойш энэ үг л хоолой дээр тээглээд, хэлэх гэхээр хэл эвлэхгүй байсан юм.

“Хэрэглэж байгаад үлдсэн 102 ширхэг живх хэрэгтэй хүнд нь бэлэглэе” гээд залуухан ээжийн нулимстай үгс үргэлжилж байв. Ээжүүдийн сэтгэлд айдас хуруулж, хэлэхээс ч цээрлэм үгсийн нэг болоод буй улаанбурхан хэмээх хэцүү өвчнөөр тэр ээж үрээ алджээ. Тэр ээжийн бичсэнийг уншихад ч хэцүү байсан. Гэхдээ хэдхэн хоногийн өмнө өвөрт нь амгалан нойрсож байсан, дөнгөж л ход ход инээж сураад ээжийнхээ өөдөөс гараа сарвалзуулан зүтгэж байсан, ангир уургаа ханатал хөхөж амжаагүй үрээ үгүй болсон гэдэгт итгэж чадахгүй суугаа эхийн сэтгэл ямар байгааг хэн өөр шиг нь мэдрэх билээ. Тэр ээж төр засгийг буруутгахыг хүсэхгүй байгаа ч байдал үнэхээр хүнд байгааг цөхөрсөн янзтай бичсэн байлаа. Халдварт өвчин судлалын үндэсний төвийн тасгууд дайны хөлд өртсөн газрын хээрийн эмнэлэг шиг, аль эсвэл гамшигт нэрвэгдэгсдийн хуаран шиг хөл гишгэх зайгүй, битүү зулсан байна гэсэн.

http://www.ub.life/society/11/211

2016 онд эмийн төсвийг нийт 86 тэрбум төгрөг болгон батлуулсан нь өнгөрсөн жилээс даруй 13 тэрбум төгрөгөөр нэмэгдүүлсэн гэж албан тушаалтнууд хэлж байгаа ч бодит байдал дээр эмнэлэгүүд улс орны эдийн засаг хямарсан гэсэн шалтгаан хэлж, эм, тариагаар тарчигхан байгаа тухай үйлчлүүлэгчдийн олонх нь гомдоллож буй. Онцгой байдалд ажиллаж буй ХӨСҮТ-ийн эрчимт эмчилгээний тасагт гаднаас эм, тариа авахуулах шаардлага зайлшгүй гарч байна. Энд үхэлтэй тэмцэлдэн байгаа тэдгээр бяцхан үрсийг аврах найдвар нь “Глобулин” хэмээх дархлаа дэмжих үйлчилгээтэй тариа. Гэвч энэхүү тариа сүүлийн үед олдохоо больсон бөгөөд хүүхдээ аврахыг хүссэн эцэг, эхчүүд дамын наймаачдаас 200-300 орчим мянган төгрөгөөр авсан тохиолдол ч гарчээ. Энэ бол дундаж монгол хүний хагас сарын цалинтай тэнцэх мөнгө. Гэтэл ийм үнээр “Глобулин” тариаг авч чадахгүй эцэг, эхчүүд ч олон.

Халдварт өвчин судлалын үндэсний төв онцгой объект гэдгээрээ халхавчилж хэвлэл мэдээллийнхнийг дотогш нэвтрүүлэхгүй, бас энэ өвчинтэй холбоотой элдэв тоо хэлэхийг хориглосон. Харин Улсын бүртгэл, статистикийн газраас гаргасан Монгол Улсын нийгэм, эдийн засгийн байдлыг энэ оны эхний улирлын байдлаар тоймлосон тайланд тун ч сэтгэл эмзэглүүлэм тоо гарчээ.

Бүр сонсохоос ч аймаар. Улсын хэмжээгээр энэ оны эхний гурван сарын байдлаар нялхсын эндэгдэл 427 болж, өмнөх оны мөн үеийнхээс 106 хүүхэд буюу 33 хувиар, тав хүртэлх насандаа эндсэн хүүхдийн тоо 491 хүрч, өмнөх оны мөн үеийнхээс 120 хүүхэд буюу 32.3 хувиар өссөн байна. Үүнээс зөвхөн гуравдугаар сарыг сугалж харвал, өнгөрсөн сард 183 нялхас эндсэн нь өмнөх оны мөн үеийнхээс 67.9 хувиар, тав хүртэлх насны 204 хүүхэд эндсэн нь өмнөх оны мөн үеийнхээс 63.2 хувиар өссөн тоо аж. 60-70 хувь шүү дээ, аймаар, харамсмаар…

Хүүхдийн эндэгдэл яг юунаас болж ийнхүү гэнэт, огцом өссөн шалтгааныг уг статистикт дурдаагүй ч халдварт өвчнөөр өвчлөгчид энэ оны эхний улиралд 25355 болж, өмнөх оны мөн үеийнхээс 2.8 дахин нэмэгдэхэд улаанбурхнаар 15540 хүн өвчилсөн нь голлон нөлөөлсөн гэж ямар ч хоёрдмол, далд утгагүйгээр, буруу зөрүү ойлгогдохооргүй, цагаан дээр хараар бичсэн байна. Халдварт бус өвчнөөр нас барах тохиолдол ингэж огцом өсөхгүй тул хүүхдийн эндэгдэл өссөн гол шалтгаан улаанбурхан өвчин байж болох юм.

Байдал ийм л байна. Үүнийг мэдэж байгаа хүн төр засагт байгаа ч юм уу, үгүй ч юм уу. Эрүүл мэндийн салбар “эзэн”-гүй байгааг ч хэлэх үү, энэ талаар ам ангайж байгаа хүн алга. Үнэндээ төр, засгийнханд хэрүүл тэмцлээ шийдэж, сонгуулийн мөнгөө босгох нь л чухал байгаагаас биш нялх үрсийг цаг бусаар авч явж байгаа хэцүү нэртэй өвчнийг дарж авах, эсэх нь сонин биш байх шиг.

Хагас жил эрүүл мэндийн салбарыг хариуцаж байгаа Ц.Оюунбаатар сайдаас хүний амь нэхэхээ больё, харин айдас, түгшүүр дунд амьдарч буй ээжүүдийн өмнөөс асууя. Улаанбурхан өвчний дэгдэлт эхлээд жил гаруй болж байхад дарж чаддаггүй юм гэхэд яагаад хяналтдаа авч чадахгүй байна вэ. Яагаад…?